صفحه محصول - پاورپوینت آخر الزمان در ادیان ابراهیمی

پاورپوینت آخر الزمان در ادیان ابراهیمی (pptx) 49 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 49 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

بسم الله الرحمن الرحیم آخر الزمان در ادیان ابراهیمی مقدمه بشر ، به اقتضای حب ذاب و طبیعت جست و جوگر خود که همواره به سرانجام دنیا می اندیشد ، قدیم ترین و معتبرترین منابع پاسخ را ادیان الهی و بیشتر مکاتب بشری نشات گرفته از آن ها می داند. امید به جهانی روشن در ادیان مذهبی و آسمانی ، نه مانند شهرهای آرمانی فلاسفه ، جنبه خیالی و نه مانند زاهدان و عارفان ، جنبه فردی دارد. ادیان و مذاهب گوناگون از جمله اسلام ، آینده جهان را پس از شرح اخبار نگران کننده مربوط به دوران آخر الزمان ، روشن و سعادت آمیز معرفی می کنند و ظهور منجی آخرالزمان را وسیله پیدایش این سعادت و افول شقاوت و بدبختی می دانند. اندیشه آخر الزمان در ادیان ، بعد الهی دارد و آینده ای امید بخش و جامعه ای متحد که به جای احکام بشری ، نظم الهی بر آن حاکم است. حکومت ، در ادیان الهی به دست مردی است که از هوس ها و امیال حیوانی به دور است. او ، مردی کامل و به دور از نقص و خطا و همواره متصل به سچشمه فیض الهی است ؛ برای نمونه در عهد عتیق ، برقراری سعادت و عدالت در سرتاسر جهان ، پیش بینی شده است که به وسیله ماشیح محقق می شود. در عهد جدید نیز مکاشفه یوحنا به طور کامل به حوادث ناگوار آخرالزمان اختصاص یافته و در پایان آن ، به برقراری صلح و آرامشی جهان تحت حاکمیت مومنان اشاره شده است. مفهوم آخر زمان در دین یهود : از بعضی عبارات متون مقدس ، آخرالزمان به معنای روز خداوند ، روز انتقام از گناهکاران و پاداش افراد نیکوکار استنباط میشود. این جا دو برداشت وجود دارد ؛ یکی به معنای پایان دوران جهان و پیوستن آن به قیامت است. این برداشت ، بین یهود از سده های دو و سه پیش از میلاد پیدا شده است ؛ برداشت دیگر ، پیروزی قوم برگزیده خداوند ، کومت آنان بر سرتاسر عالم ، اجرای عدل و داد . شکست اهریمن و ظالمان است. بنی اسرائیل که خود را قوم برگزیده خداوند می دانستند ، در انتظار دورانی بودند که وعده الهی تحقق یابد و خداوند ، قوم برگزیده خود را در سرزمین موعود مستقر و دشمنان را نابود کند . در دوره های پس از حکومت داوود و سلیمان (ع) ، قوم بنی اسرائیل از لحاظ اجتماعی و اخلاقی و دینی دچار انحطاط شده ، به شرک و الحاد گرایش یافتند ؛ بنابراین ، انتظار زمانی می رفت که خداوند بار دیگر پیشوایانی هم چون موسی ، یوشع ، سلیمان و داوود را میان آنان ظاهر کند ، تا بدکاران و ظالمان را به جزای عملشان برسانند و قوم را از بدبختی و هلاکت نجات دهند. در عاموس ( آموس ) نبی سده هشت پیش از میلاد ، از این روز یاد شده است ؛ روزی که بدکاران کیفر می شوند و نتیجه عمل زشت خود را می بینند و خداوند ، از آنان انتقال می گیرد. عاموس ، آن ایام را به ظلمت و تاریکی توصیف می کند : وای بر شما که مشتاق روز خداوند هستید ! روز خداوند برای شما چه خواهد بود؟ تاریکی ، و نه روشنایی ... ظلمت غلیظی که در آن ، هیچ درخشندگی نباشد. شاید مراد از تاریکی و ظلمت ، وضع ظاهری عالم و آمدن عذاب باشد و شاید منظور ، رسیدن افراد ظالم و تبهکار به جرای عملشان باشد و این تعبیرات کنایه از آن باشد ؛ چنان که موافق همین مطلب و برداشت ، در کتب دیگر ، مانند هوشع و اشعیای نبی وجود دارد و آخر الزمان ، روز خداوند و روز جزای دادن ظالمان و ستمکاران و مبتلا ساختن آنان به عذابهای الهی ، مانند زلزله و توفان و در مقابل ، نجات یافتن و مورد رأفت الهی قرار گرفتن مومنان و افراد صالح ، بیان شده است ؛ روزی که پادشاهی از نسل یسی ( پسر داوود ) که شخص حکین و خداترسی است ، ظهور کرده و جهان را از عدل و داد پر خواهد نمود. به بیان دیگر به کلی ، در کتبی که مربوط به دوران قبل از اسارت است ، مانند کتب مقدس ذکر شده و کتب دیگر از قبیل میکاه ، ناحوم ، ارمیا ، صفنیاء و امثال آنها از روز خداوند که روز نزول آتش و عذاب الهی بر جهان سرشار ازظلم و جور و نجات مومنان ، سخن به میان آنده و آن را نزدیک معرفی می کنند. این روز ، به معنای پایان جهان و بر پا شدن رستاخیز و پاداش و کیفر آخرتی نیست ؛ بلکه غضب و عذاب الهی در همین جهان است و دشمنان و مخالفان قوم بنی اسرائیل به جزای عمل خود می رسند و پاداشی ظهور می کند که عدل و اراده خداوند را طبق مصالح و منافع قوم یهود برپا می کند و عهدی که در طور سینا بسته شده بود ، دوباره تجدید خواهد کرد ؛ اما در کتب مربوط به دوران پس از اسارت ، مانند حزقیال نبی ، اشعیای دوم و اشعیای سوم ، زکریا ، دانیال و کتب دیگر ، مصیبت ها و بلاهایی که از بابلیان بر قوم بنی اسرائیل رسید و خواری و ذلتی که در دوران اسارت تحمل کردند ، همگی کیفر الهی و جزای گناهان آنان به شمار آمده و آنچه غایت آرزو و انتظار آنان است ، بازگشت به اورشلیم ، تجدید بنای معبد ، ظهور فرمانروایی از نسل داوود و تحقق وعده خداوند در سرزمین موعود است. تا این جا چنین برداشت می شود که آخرالزمان و روز خداوند ، به دو معنای آمده است : 1. به کیفر رسیدن دشمنان قوم یهود و پیروزی بنی اسرائیل و تشکیل حکومت بر سرتاسر زمین و فرمانروایی مطلق که در همین دنیا تحقق می یابد.