صفحه محصول - پاورپوینت مدل های برنامه ریزی گردشگری

پاورپوینت مدل های برنامه ریزی گردشگری (pptx) 55 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 55 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

مدل های برنامه ریزی گردشگری تعريف جهانگردي : سابقه گردشگری نوين در جهان : سير تحولات ميزان گردشگری در دنيا پس از جنگ جهاني دوم : سير تاريخي تكامل مدلهاي برنامه ريزي جهانگردي: سابقه برنامه ريزي ملي گردشگری در ايران پيش از انقلاب اسلامي : سابقه برنامه ريزي ملي گردشگری در ايران پس از انقلاب اسلامي: گامهاي لازم براي تدوين فرآيند برنامه ريزي استراتژيك : نتيجه گيري : تعريف صنعت جهانگردي: جهانگردان افرادي هستند كه به جايي خارج از محيط معمول خود ( شامل منطقه خاصي اطراف محل اقامت فرد و ساير جاهايي است كه وي دائماً بدانجا رفت و آمد مي كند ) به منظور تفريح و كسب و كار و ساير اهداف سفر مي كنند و در آنجا براي مدت كمتر از يك سال متوالي اقامت مي نمايند . صنعت گردشگری در واقع يك صنعت چند ( بين ) بخشي است كه به بررسي نيازهاي متنوع جهانگردان مي پردازد و با ابزارهاي در اختيار خود به دنبال پاسخگوئي بر مي آيد . چارچوب چنين فعاليتي بسيار گسترده است و شامل تمام حالاتي كه به ورود و خروج و هزينه كرد گردشگران منتهي مي گردد ، نيز مي شود . اين صنعت به مانند ساير صنايع هزينه ها و فوائدي اجتماعي _ اقتصادي به همراه دارد لذا تلاش مي شود كه در اين بين بيشترين در آمد و كمترين خسارت را عايد كشورها كند . دليل روي آوردن بسياري از دولتها به اين صنعت را مي توان در ماهيت اين صنعت جستجو كرد كه عمدتاً صنعتي لوكس و با در آمدزائي بالاست و به اين منظور مي تواند به عنوان موتور محركه رشد اقتصادي مطرح گردد . تفاوت اين صنعت با سايرين در نحوه و نوع كالاي مورد استفاده بايد دانست و طبق تعريف يكي از صنايعي است كه به تجارت كالاها و خدمات بي وزن مي پردازد . سابقه گردشگری نوين در جهان: اگرچه گردشگری داراي تاريخ كهن است اما امكان مسافرتهاي بين المللي بعد از جنگ جهاني دوم به نحو چشمگيري براي مردم مهيا شد. به طوريكه از سال 1950 تا كنون ، گردشگری بين المللي هر سال به طور متوسط 7.2 درصد رشد داشته است . بنا بر آمار سازمان جهاني گردشگری ، تعداد جهانگردان از 25 ميليون نفر در سال 1950 به 476 ميليون نفر در سال 1992 رسيد و درآمد گردشگری نيز هر سال به طور متوسط 12.5 درصد رشد كرده است و از 2.1 ميليارد دلار به 279 ميليارد دلار آمريكا رسيد. اين ارقام نشان مي دهد كه درآمدهاي گردشگری بين المللي در دهه 1980 از تجارت جهاني بيشتر رشد كرده است و در حال حاضر سهم آن از ارزش صادرات تمام بخشها به جزء نفت خام يا فرآورده هاي نفتي و لوازم يدكي اتومبيل بيشتر مي باشد. ا رقام فوق مؤيد اين ادعا هستند كه گردشگری قابليت بزرگترين جابجائي صلح آميز را در تاريخ بشر داشته است.از آنجائيكه گردشگری مرتبط با فرهنگ ، اقتصاد، سنتها، ميراث و مذهب مردم مي باشد قادر است ارتباطي را بوجود بياورد كه درك بين مردم و فرهنگها را امكانپذير و جهان را مكان مناسبي براي بشر سازد. آنچه غير قابل انكار است اينست كه گردشگری در نيمه اول دهه 1990 بخش بسيار بزرگي از تجارت بين المللي و سهم پويائي در اقتصاد بسياري از كشورها را دارا بوده است . اين رشد سريع گردشگری ممكن است موجب تقويت اين تصور شود كه گردشگری به آخرين مرحله خود رسيده و شدت توسعه آن در آينده كاهش خواهد يافت . اما پيش بيني هاي صاحبنظران گردشگری بين المللي نشان مي دهد كه گردشگری به رشد و توسعه خود با سرعت بيشتري ادامه خواهد داد و در سالهاي آينده از ساير بخشهاي اقتصادي – اجتماعي پويائي بيشتري خواهد داشت . هرچند در اثر ركود اقتصاد جهاني از شدت گسترش اين صنعت كمي كاسته شده است اما به نظر مي رسد اين امر موقتي خواهد بود . بطور كلي در سالهاي نيمه دوم 1990 ، چهار تا پنج درصد رشد سالانه اين صنعت تحقق پيدا كرده است.بخصوص پيش بيني مي شود تعداد جهانگرداني كه در سال 2000 به 661 ميليون نفر رسيد، با رشد 3.5 درصدي براي دهه اول قرن بيست و يكم در سال 2010 به 937 ميليون نفر برسد. يعني تعداد جهانگردان بين المللي از سال 1990 تا 2010 دو برابر خواهد شد . بر اساس پيش بيني هاي انجمن سفر و گردشگری (WTTC ) تا سال 1994 ، سفر و گردشگری 3.4 تريليون دلار درآمد ناخالص داشته است و تا سال 2005 اين رقم به 7.9 تريليون دلار خواهد رسيد . برآوردهاي اين انجمن نشان مي دهد در سال 1996 اين صنعت براي بيش از 200 ميليون نفر يعني معادل يك نهم كارگران جهان ، كار ايجاد كرده است و 10.1 درصد توليد ناخالص داخلي جهان را به خود اختصاص داده است . علي رغم اين مجد و توسعه ، گردشگری دوران اوليه رشد خود را مي گذراند و در آستانه صعود به ارتفاعات رفيع در سالهاي آينده است . معهذا چنانكه از شواهد بر مي آيد ، شكل اين توسعه به صورت گردشگری انبوه (Mass Tourism) كه در دهه هاي 60 و 70 ميلادي شاهد آن بوديم نخواهد بود و اشكال نويني از فعاليتهاي گردشگری توسعه خواهند يافت . امروزه اهميت دادن به دو موضوع ، يكي گردشگری به عنوان يك بخش توسعه و ديگري نياز براي برنامه ريزي گردشگری نشان دهنده به رسميت شناختن اين فعاليت فرهنگي- اقتصادي در سطح بيت المللي است . به طوريكه سازمانهاي بين المللي از جمله برنامه توسعه سازمان ملل متحد (P.D.N.U ) ، جامعه اقتصادي اروپا (C.E.E) و چند سازمان همياري بين المللي ديگر منابع مالي لازم براي انواع مختلف برنامه هاي توسعه گردشگري در كشورهاي درحال توسعه را فراهم مي كنند . سازمان جهاني گردشگری نيز مدافع اهميت برنامه ريزي گردشگری است و به عنوان نماينده اجرائي P.D.N.U براي بسياري از كشورهاي جهان طرحهاي جامع توسعه اجرا كرده و يا برنامه هاي آموزش گردشگری ترتيب داده است . سير تحولات ميزان گردشگری در دنيا پس از جنگ جهاني دوم : سير تاريخي تكامل مدلهاي برنامه ريزي جهانگردي: پايان جنگ جهاني دوم تحليل اقتصادسنجي با كامپيوتر (1950 و 1960) نحقيق در عمليات (1945) ملاحظات مردمي (استعداد سنجي محيطي) 1975 ملاحظات زيست محيطي (1970) تحت قاعده درآوردن توسعه يا طرح جامع (1980) تحليل سيستمي (1985) توسعه پايدار (1990) برنامه ريزي فراگير دراز مدت (1990) برنامه ريزي استراتژيك (1996) دوران ماقبل گردشگری انبوه (نيمه اول دهه 1940) : از اوايل سالهاي 1940 كه مسافرت به عنوان يك ضرورت زندگي از انحصار اقشار خاصي از جامعه خارج شد ، به عنوان يك تجارت داراي ثمره ماندگار ، نظر بسياري از سوداگران را مجذوب خود ساخت. در اين دوران ، برنامه ريزي گردشگری عبارتند از فرآيند ساده اي متشكل از اجزاء احداث هتلهاي نو، تامين امكانات دسترسي به مناطق سياحتي و سازماندهي يك رشته اقدامات تبليغاتي براي جذب بازديدكننده بود.اين تلقي از برنامه ريزي گردشگری هنوز هم در مناطقي كه مراحل اوليه توسعه گردشگری را مي گذرانند، نگرشي مسلط است . با اين ديد به برنامه ريزي جهانگردي، تنها برنامه ريزي منظم مورد انتظار عبارت بود از انتخاب مكان مناسب براي احداث هتل و اجراي نقشه محوطه سازي و طراحي استانداردهاي مهندسي توسعه بدون اينكه توجهي به تاثيرات جانبي آن بر مناطق همجوار يا محيط زيست مطرح باشد. چنين رويكردي در دوران ماقبل گردشگری انبوه ، براي توسعه تاسيسات اقامتي يا ايجاد تفريحگاههاي كوچك موفق بود.