صفحه محصول - پاورپوینت سبک پارسی

پاورپوینت سبک پارسی (pptx) 79 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 79 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

به نام خداوند بخشنده ومهربان موضوعسبک پارسی اصول معماری ایرانی هنر ومعماری ایران از دیر باز دارای چند اصل بوده که به خوبی در نمونه های این هنر نمایان شده استمهم‌ترین اصول معماری ایرانی را «درون‌گرایی»، «پرهیز از بیهودگی» ، «مردم‌محوری» ، «خود‌بسندگی» و «نیارش» دانسته‌اند. درون‌گرایی یکی از باورهای مردم ایران زندگی شخصی و حرمت آن بوده که این امر به گونه‌ای معماری ایران را درون‌گرا ساخته است. معماران ایرانی با سامان‌دهی اندام‌های ساختمان در گرداگرد یک یا چند میان‌سرا، ساختمان را از جهان بیرون جدا می‌کردند و تنها یک هشتی این دو را به هم پیوند می‌داد. پرهیز از بیهودگی در معماری ایران تلاش می‌شده کار بیهوده انجام نشود و از اسراف پرهیز می‌کردند. نیارش: به دانش ایستایی، فن ساختمان و مصالح‌شناسی گفته می‌شود. معماران به نیارش ساختمان بسیار توجه می‌کردند و آن را از زیبایی جدا نمی‌دانستند. آنها به تجربه به اندازه‌هایی برای پوشش‌ها و دهانه‌ها و جرزها دست یافته بودند که همه بر پایه نیارش به دست آمده بود.  مردم‌محوری: مردم‌محوری به معنای رعایت تناسب میان اندام‌های ساختمانی با اندام‌های انسان و توجه به نیازهای او در کار ساختمان‌سازی است.در ایران هم مثل مکان‌های دیگر، معماری هنری وابسته به زندگی است. معمار ایرانی بلندای درگاه را به اندازه بالای مردم می‌گرفته و روزن و روشندان را چنان می‌آراسته که فروغ خورشید و پرتو ماه را به اندازه دلخواه به درون سرا می‌آورد. پهنای اتاق خواب به اندازه یک بستر است و افراز طاقچه به اندازه‌ای است که نشسته و ایستاده به آسانی در دسترس باشد و از طرفی تالار که مخصوص مهمان است به اندازه‌ای پهناور و باشکوه بوده که شایسته پذیرایی باشد. خودبسندگی: معماران ایرانی تلاش می‌کردند مصالح مورد نیاز خود را از نزدیک‌ترین نقاط ممکن به‌دست آورند و ساختمان‌ها را چنان می‌ساختند که نیازمند به مصالح جاهای دیگر نباشد و تنها به خود اکتفا کنند. به این ترتیب کار ساخت‌وساز با شتاب بیشتری انجام می‌شد و ساختمان با طبیعت پیرامون خود سازگارتر بود و هنگام بازسازی و نوسازی نیز همیشه مصالح در دسترس است. دربررسي سبك شناسي معماري ايراني قبل از ظهور تمدن اسلام به دوره پارسي كه نخستين شيوه معماري ايراني محسوب مي شود، مي رسيم.اين دوره از عصر هخامنشيان تاحمله اسكندر به ايران ،يعني سده ششم پيش از ميلاد تاسده چهارم پس از ميلاد مسيح را دربرمي گيرد.نام اين شيوه ازقوم پارس برگرفته شده كه در آن ايام بركشور پهناور ايران فرمانروايي مي كردند .پيش ازآغاز بحث به بررسي اجمالي وضعيت معماري قبل از اين دوره مي پردازيم.     تاپيش از كوچ« آريايي» ها به ايران اقوام وملتهايي نه چندان شناخته شده درايران زندگي مي كردند كه معماري پيشرفته اي داشتند.«ايلامي» ها مردمي بودند كه نژادشان ناشناخته مانده است.آنها تاحدودي از فرهنگ «سومري» تاثير پذيرفته بودند وهمچون آنها به چند خدا باور داشتند.     ايلاميان از هزاران سال پيش دردشت خوزستان سكني گزيده و    مركز تمدن ايلامي شهر «شوش» بود كه تاريخي چندهزارساله داشت و داراي همه عناصر حكومتي مانند« ارگ»و يك نيايشگاه به نام «زيگورات» بود كه شباهت نزديكي به معماري پيشرفته سومريان داشت.«هفت تپه» خوزستان، بازمانده سبك وسياق معماري ايلامي هنوز پا برجا ونمودار پيشرفت درفن ساختمان سازي است.     بناهاي هاي آنها طرحي راست گوشه داشت وسقف ها بيشتر داراي طاق ضربي بود. همچنين از تير وسقف تخت هم بهره گيري مي كردند.  نمونه هایی ازمعماری پیش از پارسی محوطه تاریخی زاغه (دشت قزوین) ایلام : چغازنبیل (خوزستان). مادها : هگمتانه ، نوشیجان زاغه : در مجموعه زاغه 21 خانه بدست امده که بیشتر نقشه های چهارگوش دارند. 4 گونه نقشه در خانه های آن شناخته شده که به طبقات مختلف دامدار ، کشاورز و کارگر تعلق داشته و یک معبد غیرهندسی یافت شده که دارای تزییناتی به رنگ سیاه و سفید بر زمینه گِل اخرا بوده است. نکته مهم جهت طولی این خانه هاست که شمالشرقی به جنوبغربی می باشد. انتخاب این جهت با توجه به جهتد بادهای دایمی منطقه (راز و مه دشت قزوین) بوده است